ماهی آنجل

نام علمی ماهی آنجل آب شیرین pterophyllum scalare می باشد که pterophyllum از یک لغت یونانی به معنی حرکت دسته جمعی گرفته شده است. (همچنین این لغت معنی نرده ای نیز می دهد- مانند باله های ماهی آنجل) آنجل ها پهلویی صاف داشته و همانند یک صفحه نوک تیز که در اطراف باله دارند دیده می شود. وطن ماهی آنجل مرکز آمازون و رودخانه های منشعب از آن است و به دلیل اینکه ماهی آنجل در منطقه زیستی وسیعی پخش بوده از فرم ها و رنگ های متنوعی برخوردار است.

آنجل ماهی آرام و بی آزاری است ولی برای پرورش باید برای یک جفت ماهی یک تانک اختصاص داده شود. ماهی آنجل موجود باهوش و خودسری است. اعتصاب غذا در ماهی آنجل بسیار رایج است. معمولاً هم تانک کردن آنها با مولی ها، پلاتی ها و سوارتل ها (ماهی دم شمشیری) و ماهیان دیگر باعث شکست اعتصاب غذا می شود. ازجمله دلایل ایجاد اعتصاب غذا می توان به جابجا نمودن و حمل و نقل آنها اشاره کرد. باید توجه داشت که ضمن حمل و نقل امکان زخمی شدن ماهی آنجل و حتی قطع شدن قسمتی از باله آن وجود دارد از اینرو باید احتیاط لازم را انجام داد. البته باله ها مجدداً ترمیم می شود ولی هرگز زیبایی اولیه خود را باز نمی یابد.

آنجل ها نیازی اساسی به گیاهان آکواریومی داشته و وجود گیاه در بهبود بیماری آنها و هم چنین در مواقع تولید مثل آنها اساسی به کار می رود. (همچنین گیاه از رشد خزه جلوگیری کرده تا مانع گرفتن اکسیژن آب شود) مناسب ترین گیاهان برای تانک آنجل گیاهان پهن برگ محسوب می شوند که به راحتی روی آنها تخم گذاری می کنند. محل طبیعی زندگی ماهی آنجل در نیستان ها بوده و در این محیط به سادگی خود را از گزند دشمنانش محفوظ نگه می دارد. دمای نسبتا زیاد 22 تا 24 درجه سانتیگراد برای این گونه ضروری است. برای جلوگیری از تلفات تخم و نوزادان باید دمای آب در حدود 27 تا 30 درجه سانتیگراد باشد. انواع بالغ نیز در دمای کمتر از 20 درجه سانتیگراد دچار بیماری قارچی می شوند که معمولاً به سادگی قابل معالجه است. گفته شده بالا بردن دما به میزان 35 درجه سانتیگراد و پمپاژ قوی چاره کار است. 

ماهی بارب

بارب ها یکی از زیرخانواده های سیپرینیده و از گونه های زیبا و معروف ماهیان آب شیرین می باشند که تایگر بارب، رزی بارب، بارب حلب و بارب دنیسون (رد لاین) از جمله بارب های رایج و معروف بازار آکواریومی هستند. البته همه انها به این چند مورد ختم نمی شوند و تنها از گونه های معروف و رایج نام برده شد. اکثراً این خانواده را مهاجم می نامند که شاید دلیل آن حرکات تند و خشن تایگر بارب باشد، در صورتی که رزی بارب یا حتی بارب حلب و ردلاین به این خشنی نیستند و فقط گاهی در صورتی که تنها نگهداری شوند از خود شیطنت هایی نشان می دهند که البته قابل چشم پوشی است.

در صورتی که تمایل به نگهداری هر کدام از گونه های بارب ها دارید بهتر است به صورت گروهی از آنها نگهداری کنید. در این صورت هم شاداب ترند و هم تحرک بیشتری دارند. یکی دیگر از مسائلی که در نگهداری بارب ها مخصوصا تایگر بارب یا کلا بارب های کوچک باید مورد توجه قرار دهید شرایط مناسب آب و اکسیژن رسانی و تهویه آکواریوم است. زیرا بارب ها کمی حساسند و در صورت بی توجهی به سرعت بیمار می شوند و متاسفانه درمانشان نیز معمولاً زیاد موفقیت آمیز نیست، زیرا یا آنقدر دیر شده که قبل از درمان می میرند یا طول درمان را تحمل نمی کنند. 

ماهی تترا

تتراها یکی از معروف ترین و شناخته شده ترین ماهیان آب شیرین می باشند، که عمدتاً صلح جو و پرتحرک هستند. تتراها یکی از بزرگترین اعضای خانواده کاراسین ها می باشند که می توان خاستگاه اصلی آن ها را آمریکای جنوبی دانست. البته تتراها در نقاط مختلف آمریکای جنوبی مانند برزیل، پاراگوئه، آرژانتین و ... پراکنده هستند و حتی زادگاه برخی گونه ها از آمریکا جدا بوده و می توان زیستگاه اصلی آنها را آفریقا دانست. اندازه اکثر تتراها به چند سانتی متر بیشتر نمی رسد و بدن اکثر آنها باریک و دراز است و سازگاری فوق العاده ای با اکثر ماهیان گیاه خوار و صلح جو در تانک های گیاهی دارند. این محاسن به علاوه زیبایی های رنگی، دست در دست هم داده تا تتراها را به ماهیانی محبوب، معروف و شناخته شده نزد اکثر آکواریوم دوستان بدل کند. تتراها حرکت و زندگی در گروه را ترجیح می دهند و از تترا نئون می توان به عنوان معروف ترین اعضای این گروه نام برد. در این قسمت با هم یک نگاه کلی به خانواده تتراها می اندازیم و انواع مختلف انها را معرفی می کنیم.

ماهی دیسکس

بي شك ديسكس زيباترين ماهي آب شيرين به شمار مي رود كه كمتر كسي به نگهداري آن در تانك خود علاقه اي نشان نمي دهد. ديسكس براي اولين بار در سال 1933 و از مرداب هاي كناره ي رودخانه ي آمازون براي نگهداري در آكواريوم به دنياي انسان ها راه يافت و به دليل زيبايي و شكوه آن كم كم انسان ها به تكثير آنها پرداختند، تاکنون كه بيش تر ديسكس هاي موجود در كشور از پرورشگاه هاي ديسكس كشورهاي چين، مالزي و تايلند به ايران وارد مي شوند.این ماهی ها نياز به مراقبت هاي خاصي داشته و به راحتي قابل نگهداري در تانك نمي باشند كه براي اين منظور رعايت شرايط زير الزاميست:

1- خريد ماهي ديسكس: به هنگام خريد بايد دقت لازم و كافي را در خصوص سلامت چه از نظر بيماري و چه از نظر سلامت اندام هاي بدن انجام دهيم.

2- انتقال و معرفي به آكواريوم: شايد سخت ترين قسمت كار انتقال و معرفي و ايجاد سازگاري يه ماهي خوب به يك آكواريوم تثبيت شده و مناسب باشد. مبنا بر درست بودن شرايط زيستي در تانك است كه بايد قبل از ورود ماهي مهيا شده باشد. مراقبت هاي معمول در انتقال و هم دمايي را همه رعايت مي كنيم، آنچه مهم است اين است كه ماهي بايد از يك شرايط زيستي كه به آن خو گرفته و در آن پرورش يافته خارج و به تانك فروشنده وارد شود و متحمل استرس شديدي از جهات مختلف شود و در مرحله دوم بايد از تانك فروشنده به آكواريوم ما در خانه انتقال پيدا بكند، بنابراين ماهي بسيار حساس شده و تحت فشار قرار گرفته و مهياي بروز هر گونه نارسايي در قابليت زيستي، ابتلا يا ظهور بيماري و ضعف سازگاري در تانك جديد است. لذا بايد شرايط را طوري مهيا كنيم تا بتواند به درستي و سلامت مرحله سازش و خو گيري را طي و در محيط جديدش آرام بگيرد.

ماهی سیچلاید

سیکلید (در فارسی عموماً به اشتباه سیچلاید نامیده می شوند) به انگلیسی (Cichlids)  نام گروهی از ماهیان است. ماهی‌های خانواده سیچلاید در راسته سوف ‌ماهی‌سانان هستند. سیچلایدها همراه با زمرد ماهیان و شقایق‌ ماهیان عضو زیر رسته زمرد ماهی ‌واران هستند. خانواده سیچلایدها بزرگ و متنوع است، دست‌کم ۱۶۵۰ مورد از این ماهی به‌طور علمی ثبت شده است به طوری که این خانواده یکی از بزرگت رین خانواده‌های مهره‌داران است. گونه‌های جدیدی از این ماهی‌ها سالیانه کشف می‌شوند و گونه‌های زیادی از آن‌ها نیز هنوز به‌طور علمی توضیح داده نشده‌اند. تعداد همه گونه‌های سیچلایدها هنوز نامشخص است، اما این عدد بین ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ تخمین زده شده است. این خانواده از ماهی‌ها معروف‌ترین و محبوب‌ترین ماهی‌های آکواریومی هستند که در تانک‌های خانگی نگه‌داری می‌شوند.

ماهی شارک

ماهی شارک یک ماهی کوچک از جنس پرتو باله از خانواده کپورماهیان است. اعضای آن همانند برخی از کپورها به عنوان کوسه آب شیرین یا کوسه‌های ساده شناخته می‌شوند. هرچند آنها از خانواده ماهیان آب شیرین و از دودمان ماهیان استخوانی می‌باشند که از نسب غضروف ماهیان و متمایز شده از کوسه‌ها هستند. توصیف ای حیوانات به کوسه به خاطر رجوع به شکل کوسه مانند این کپور ماهیان محبوب است. زیستگاه ماهی شارک تایلند می باشد.طول این ماهی تا ۱۲ سانتی متر می رسد و دمای مناسب برای آن بین ۲۲ تا ۲۶ درجه ی سانتی گراد می باشد. این ماهی شکل زیبایی دارد. ماهی شارک خلق و خوی تهاجمی دارد و بهتر است از این ماهی در هر آکواریوم دو عدد باشد. زیرا در این صورت این دو ماهی دنبال یکدیگر کرده و به سایر ماهی های آکواریوم کاری ندارند. در غیر این صورت امکان دارد به سایر ماهی ها آسیب برساند.

در هر آکواریومی ماهیانی برای پاکسازی کف، شیشه ها، سنگ ها و ... انتخاب میشوند تا آکواریوم را از وجود پس ماند غذایی، جلبک ها و ... پاک سازی کنند شاید شارک ها به عنوان یک تمیز کننده حرفه ای عمل نکنند ولی می توانند تا حدی از پس ماند غذایی کف و بین شن ها تغذیه کنند. برخی از آنها در آکواریوم های گیاهی می توانند به عنوان جلبک خوار عمل کنند و آکواریوم دار را از شر جلبک های مزاحم راحت کنند. وجود ماهیان شارک با وجود سازگاری نسبی شان با اکثر گونه های متوسط تا بزرگ باعث جذابیت هر چه بیشتر آکواریوم نیز خواهد شد، در این قسمت علاوه بر شناخت گروه شارک ها انواع رایج و موجود در بازار نیز برای علاقه مندان معرفی می شود.

ماهی لوچ

لوچ ها خانواده نسبتاً کوچکی را تشکیل می دهند که زیستگاه اصلی آنها آسیای شرقی است ولی نمونه هایی از آنها بومی آسیای غربی، اروپا و شمال آفریقا می باشند. لوچ ها فاقد دندان های آرواره ای هستند ولی برخی از گونه دارای دندان های گلویی هستند. روده آنها دارای شبکه بزرگ مویرگی است که می تواند به عنوان مکمل تنفس در شرایط نامساعد و هنگام کم شدن اکسیژن محلول در آب، با گرفتن هوای بالای سطح آب، اکسیژن مورد نیاز ماهی را تامین نماید. از این رو این ماهی ها می توانند در آب های ساکن و کم اکسیژن به بهترین وجه زندگی نمایند. نمونه هایی از آن در آب های شمالی کشورمان و بخصوص در رودخانه ها زندگی می کنند و دارای رنگ آمیزی زیبایی می باشند. لوچ ها از نظر رفتارى و شنا کردن بسیار جالب هستند در بعضى مواقع به اشکال گوناگونى شنا می کند مثلاً حالت مارپیچى و یا به صورت عمودى شنا می کنند و در بعضى مواقع خود را به صورت نیمه جان نمایان می کنند.

لوچ از جمله ماهیان کف زی می باشد. لوچ در بیشتر مواقع ماهی ای صلح جو است و از زندگی در کنار ماهیانی مشابه خود لذت می برد. این ماهی نیاز به حفره ها و غارهایی درون آکواریوم دارد که در زمان استراحت به آن ها مراجعه کند. لوچ جریان آب ملایم را ترجیح می دهد. این ماهی اغلب از غذاهایی که به کف آکواریوم می روند استقبال می کند. لذا استفاده از غذاهای سنگین تر برای این ماهی مناسب است. این ماهی نسبت به سایر ماهیان کف زی عمر طولانی تری دارد و در این مدت ممکن است تا ۳۰ سانتی متر هم رشد نماید. لوچ با ماهیانی همچون مولی، دم شمشیری، بارب، دانیو، ماهی رنگین کمانی، گورامی و حتی با ماهیان گوشت خوار در اندازه ی کوچک سازگاری دارد.

ماهی مولی

مولی از دسته ماهیانی است که توسط تکثیر گزینشی به وجود آمده است.این ماهی دارای پشتی گرد و قوس مانند و شکمی بزرگ است. این گونه ی مولی دارای رنگ های سیاه، سفید و زرد می باشد. مولی می تواند خود را با انواع شرایط آب وفق دهد. با توجه به این موضوع، نکته ی قابل توجه این است که با تغییر تدریجی شرایط آب می توان این ماهی را از یک آکواریوم آب شیرین به یک آکواریوم آب شور منتقل نمود. توصیه می شود در آکواریومی که ماهی مولی زندگی می کند به ازای هر گالن آب یک قاشق چای خوری نمک به آب آکواریوم اضافه شود. ماهی مولی به آکواریومی با حداقل حجم ۳۰ گالن (۱۱۴ لیتر) همراه با انواع گیاهان مقاوم همچون ساژیتاریا، والزنریا و آنوبیاس نیاز دارد. این ماهی نیاز به غذای زیادی دارد. لذا پسماندی که از غذاها در آب آکواریوم باقی می ماند نیاز به فیلتراسیون قوی در آکواریوم را مسلم می کند. مولی دارای طبیعتی صلح جو است. به همین دلیل این ماهی گزینه ی مناسبی برای نگهداری در آکواریوم های اجتماعی به حساب می آید. ماهی های مولی همواره در آکواریوم یکدیگر و همچنین ماهی های جوان سایر گونه ها را تعقیب می کنند. این امر به علت میل دائمی این ماهی ها به جفتگیری است.

تشخیص جنس ماهی در ماهی مولی بسیار ساده است. ماهی نر دارای عضوی برای جفتگیری در قسمت زیرین شکم می باشد که ماهی ماده فاقد این عضو است. مولی از دسته ماهیان زنده زا است که برای تکثیر نیاز به زایشگاه دارد. ماهی های زنده زا پس از بارور شدن توسط ماهی نر و انجام لقاح داخلی نوزادان را از شکم خود خارج می کنند.ن وزادان در هنگام تولد بسیار کوچک هستند و در صورت نداشتن پناهگاه توسط سایر ماهی ها و حتی خود ماهی مادر خورده می شوند. وجود گیاه در آکواریوم پناهگاه هایی را برای نوزادان فراهم کرده و احتمال زنده ماندن آن ها را افزایش می دهد. در هر صورت توصیه می شود که برای تکثیر موفق این ماهی حتماً از زایشگاه استفاده شود. چرا که زایشگاه اجازه دسترسی حتی ماهی ماده را نیز به نوزادان نمی دهد. ماهی ماده به طور متوسط هر ۶۰ تا ۷۰ روز نوزادانی را متولد می کند و در هر بار ۱۰ تا ۶۰ لارو از او متولد می شوند. ماهی مولی را می توان با انواع غذاهای خشک و نوزاد سایر ماهی ها تغذیه نمود.در بهترین شرایط باید روزی سه مرتبه غذادهی انجام شود. ماهی مولی با ماهی های گوپی، پلاتی، دم شمشیری، تترا، دانیو و رازبورا سازگاری کامل و با ماهی های بارب، گورامی و لوچ سازگاری نسبی دارد.

ماهی کت فیش (گربه ماهی)

کت فیش ها (گربه ماهی) از خانواده ی Loricariidae بوده و قابلیت همزیستی با ماهیانی چون آنجل، دیسکس، سیچلاید، بارب، گورامی، لوچ و دیگر ماهیان را دارا می باشند. کت فیش نیازمند آکواریوم پر گیاهی که گیاهانش دارای رشد سریع باشند، هستند. داشتن آبی با جریان ملایم باعث بوجود آمدن محیط سالم و مطلوبی برای زیست این ماهی می گردد. داشتن سنگ و چوب داخل آکواریوم موجب ایجاد محیطی طبیعی و مکان های مخفی برای این ماهی می شود که این ماهی به چنین جاهای خلوت و مخفی در طول روز نیاز دارد تا خود را در آن مخفی نماید. کت فیش در طول شب فعال تر می شود و نیازمند مکان های تاریک و مخفی است که در طول روز خود را در آن پنهان کند. برای داشتن اکسیژن کافی برای این ماهی فـیلتراسیون مناسب بسیار حیاتی و ضروری است. در صورتی که بطور مناسب و صحیح تغذیه شوند مدفوع آنها بسیار طویل و بزرگ خواهد شد که در آکواریوم تاثیر منفی گذاشته و حتماً نیازمند فـیلتر کردن می باشد تا بتوانید از شر این فضولات طناب مانند راحت شوید. تعویض هفتگی آب و داشتن فـیلتر کفی برای رهایی از دست این پس ماندها می تواند مفید و ضروری باشد. اگرکیفیت آب آنها مناسب نباشد حفره های کوچکی بر روی پوسته و باله هایشان بوجود خواهد آمد و اگر اکسیژن کافی در اختیارشان نباشد خیلی بیشتر به سطح آب می آیند.

اگر برای مدت زمان زیادی در آب نسبتاً سرد نگهداری شوند، ممکن است به بیماری سفیدک مبتلا گردند. بیماری های قارچی یکی از مشکلات گریبان گیر این ماهی ها می باشد که در صورت بروز لکه هایی مخملی بر روی بدنشان ایجاد می گردد. یکی از علایم خارجی این بیماری قبل از بروز لکه ها بر روی بدن و باله، حالت خواب آلودگی، کسلی یا بی حالی ماهی است که اگر در این مرحله دما و اکسیژن آب مطلوب تر گشته و غذای مناسب کافی و مقولی در اختیار ماهی قرار گیرد، می تواند تا حدود زیادی با این بیماری مقابله کرد. یکی از مسائل مهم و حیاتی این است که آیا غذای کافی در اختیار ماهی قرار گرفته است؟ کت فیش ها باید دارای شکم بسیار گرد و برجسته باشند که اگر شکم آنها گود و میان تهی باشد در واقع غذای کافی نداشته اند. تصور غلطی که در مورد این ماهی وجود دارد این است که این ماهی از مانده غذاهای دیگر ماهیان و یا فضولات و پس ماندهای آنها تغذیه می کند ولی هرگز نباید این ها به عنوان غذا برای این ماهی تلقی شوند. تغذیه این ماهی ها عمدتاً از کف آکواریوم بوده و توسط غذاهای کف رو همچون دل و جگر، پلت ها و کرم خونی می باشد. در یک آکواریوم هرگز تکثیر نمی شود. آنها در تونل ها ی حفر شده در ساحل رودخانه تخم ریزی می کنند. ماهی نر در این سوراخ زیرزمینی مانده و به محافظت از تخم ها می پردازد. با این وجود این ماهی ها در آسیای شرقی فلوراید و در برخی نقاط کویینزلند بطور تجاری در حوضچه هایی تکثیرمی شوند و تاحدود۲۰-۲۵سانتی متر رشد می کنند.

ماهی کوریدوراس

کوریدوراس پیل اسپات یا نقطه کمرنگ بومی آب های برزیل است. این ماهی دارای نقاط فراوان کمرنگی بر روی بدن می باشد. مشاهده ی این نقاط بر روی سر ماهی کار ساده ای است. این ماهی نیاز به یک آکواریوم گیاهی دارد تا فضای کافی برای پنهان شدن داشته باشد تا بتواند خود را از نور مخفی کند. همچنین سطح کف آکواریوم نیز باید دارای سنگ ریزه های نرم باشد تا هنگامی که ماهی برای تغذیه، کف آکواریوم را می جوید به دهانش آسیب نرسد. کوریدوراس زندگی گروهی را ترجیح می دهد. بنابراین گروهی شش نفره یا بیشتر از آن می تواند بهترین گزینه برای نگهداری باشد.

برای تولید مثل این ماهی تعدادی از آن ها را درکنار هم نگهداری کنید و اجازه دهید که جفت مورد نظر، یکدیگر را پیدا کنند. پس از تخم ریزی باید والدین از آکواریوم خارج شوند یا این که تخم ها به آکواریوم دیگری منتقل شوند. لارو ها پس از حدوداً ۵ روز از تخم خارج می شوند. در این زمان باید آن ها را با نوزاد میگوی آب شیرین تغذیه نمود. کوریدوراس موجودی همه چیزخوار است، اما باید رژیم غذایی آن متعادل باشد و انواع غذاهای خشک، کرم منجمد و حتی غذای زنده به آن داده شود. کوریدوراس با ماهی های گوپی، مولی، پلاتی، دم شمشیری، دیسکس، آنجل، رازبورا، گورامی و انواع تترا سازگاری دارد و با مسالمت در کنار آن ها زندگی می کند.

ماهی گلدفیش

گلدفیش یکی از ماهیان محبوب برای افراد تازه کار به حساب می آید. چرا که این ماهی دارای ظاهری زیبا و نگهداری آسانی است. دارای رنگ های قرمز، نارنجی، سفید و سیاه بر روی بدن است. این ماهی تا ۳۰ سانتی متر رشد می کند. گلدفیش به آکواریومی دارای کف شنی نیاز دارد. در آکواریوم این ماهی باید از گیاهان مقاوم در آب سرد استفاده شود. زیرا این ماهی شن و ماسه ی کف آکواریوم را جابجا کرده و ممکن است آن را بر روی برگ گیاهان بریزد. به همین دلیل گیاهانی که از مقاومت خوبی برخوردار نباشند صدمه خواهند دید. بلک مور ماهی ای صلح جو است و نگهداری آسانی دارد.

ماهی گلدفیش در زمان تخم ریزی حرکاتی عجیب از خود نشان می دهد که مشاهده ی این حرکات زمان تخم ریزی را مشخص می نماید. در هر بار تخم ریزی حداکثر ۱۰۰۰ عدد تخم تولید می شود که لاروها پس از پنج تا شش روز از تخم خارج می شوند. لازم است که لاروها باید با تکه های کوچک غذاهای زنده یا سایر غذاهای تولید شده برای لارو ماهی های تخم گذار تغذیه شوند. پس از گذشت هشت ماه از تولد، فرآیند رنگی شدن ماهی آغاز می شود. گلدفیش ماهی ای همه چیز خوار است و می توان آن را با انواع غذاهای خشک یا زنده تغذیه نمود. اما به هر حال کمبود پروتئین در غذای ماهی تا ۳۰ درصد امکان مرگ و میر را افزایش می دهد. بهتر است که این ماهی در کنار سایر گونه های گلدفیش نگهداری شود.